Υρτακίνιος ο Κρης: Ιανουαρίου 2017

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Όλοι οι άνθρωποι για να ζήσουμε για πάντα ελεύθεροι και ποτέ ταπεινωμένοι από την σκλαβιά του αισθητού σώματος που ενδυθήκαμε, πρέπει να σκεφτόμαστε και οδηγούμαστε από την ψυχή!

Διότι η νοητική ουσία της ψυχής διαθέτει την ανδρεία την οποία οδηγεί η σωφροσύνη, και μέσω αυτής της δύναμης της ψυχής μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε χωρίς περιορισμούς, να πάμε όπου θέλουμε χωρίς περιορισμούς, με οδηγό την ορθή μας σκέψη από την οποία πηγάζει ο ορθός λόγος της ψυχής, και πλέον σπάμε όλα τα φράγματα του matrix συνεχώς.

ΝΟΗΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟ ΤΗΣ ΛΟΓΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΕΙΑ.

Η ψυχή είναι η νοητή ζωή, εξουσιάζει με την δική της ελεύθερη σκέψη την νοερή ζωή του αισθητού σώματος που είναι γεμάτο φόβους και ανασφάλειες.
Η ψυχή με τον ορθό της λόγο γεννά την ανδρεία με την οποία αντιμετωπίζει την δειλία που γεννά η νοερή ζωή του αισθητού σώματος.

ΝΟΕΡΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΤΟ ΣΩΜΑ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΙΛΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.

Ο κυρίαρχος φόβος εξουσιάζει τη νοερή ζωή του αισθητού μας σώματος που ενδυθήκαμε, είναι όλες οι αρνητικές μας σκέψεις οι οποίες μας καταβάλλουν συνεχώς, είναι όλες οι αρνητικές μας αισθήσεις όπου μας καταβάλλει ο πόνος του σώματος συνεχώς,
και σε συνδιασμό με όλα τα αρνητικά συναισθήματα τα πάθη τις επιθυμίες, είναι η γενεσιουργός αρχή όλων των αρνητικών γεγονότων στη ζωή μας.

Το οποιονδήποτε φόβο τον εξουσιάζουμε μόνον με την ανδρεία της ψυχής όπου ο ορθός της λόγος εξουσιάζει το σκοτάδι.

Η ψυχή είναι η νοητή ζωή, που ενδύεται και ενώνεται με το σκοτάδι δίνοντας του την νοερή ζωή.

Η ψυχή δίνει την νοερή ζωή στο αισθητό σώμα που γεννά την δειλία, και η δειλία επιφέρει την υποδούλωση μας στο σκοτάδι.

Tίποτα δεν συμβαίνει τυχαία στη ζωή μας

Η στέγη στην νοερή ζωή του αισθητού σώματος, είναι η νοητή ζωή της ψυχής μας όπου γεννά την ανδρεία μέσω της σωφροσύνης, και όπου υπάρχει η ανδρεία στη ζωή μας δεν υπάρχει το σκοτάδι.

Η ΑΝΔΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

Με ανδρεία ψυχής εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους που φέρουν τον λόγο στην ψυχή τους, να επαναφέρουν τον ορθό λόγο και στην εδώ νοερή ζωή τους, ώστε να εξαλειφθεί μια για πάντα ο φόβος και η ανασφάλεια του αισθητού σώματος, που έφτασε στο σημείο η νοερή ζωή του αισθητού σώματος που είναι η ίδια η ανυπαρξία της ζωής, να εξουσιάζει την νοητή ζωή της ψυχής την αλήθεια της ζωής.

morfeas sky

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΛΕΓΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΣΑΝ ΣΕ ΛΗΘΗ

Eμείς ελέγχουμε τα γονίδιά μας - Bruce H. Lipton

Ενδιαφέρον δεν είναι; εμείς δημιουργούμε ότι πιστεύουμε...όλο και περισσότεροι άνθρωποι αφυπνίζονται, και το matrix απεγνωσμένα προσπαθεί να σταματήσει την τεράστια αφύπνιση των ανθρώπων που επέρχεται μαζικά στον πλανήτη.
Τώρα καταλαβαίνετε για ποιον λόγο δεν θέλουν να σκεφτόμαστε αλλά να σκέφτεται το παγκόσμιο σύστημα για εμάς μέσα από την πληροφορία που μας διανέμει καθημερινά..διότι γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτό που σκεφτόμαστε που συναισθανόμαστε το αρνητικό το θετικό η το όμορφο γεννά την ύλη στο μορφογεννητικό πεδίο της Γης.
Οπότε καταλαβαίνετε γιατί παντού προσπαθούν να κυριαρχεί η ανασφάλεια και ο φόβος στους ανθρώπους, διότι θέλουν να ελέγχουν την δημιουργό μας σκέψη.

....

Ζούμε σε έναν νοητό κόσμο, όπου αυτό που πιστεύουμε υλοποιείται στο ολόγραμμα που ονομάζουμε ζωή στον πλανήτη Γη. Είναι το επονομαζόμενο matrix. Αυτός ο νοητός κόσμος κυριαρχείται από το δίπολο, όπου καθετί έχει το αντίθετο του μέσα από την αντίθεση και διαμάχη.

Στον Αρχέτυπο κόσμο του φωτός δεν υπάρχει το δίπολο άλλα μόνον το φως.

Δημιουργήθηκε από τον Πάτερα όλων δημιουργό Θεό Φως και Ζωή Υπάρχων, ένας άλλος δεύτερος Νους δημιουργός που δημιούργησε τον δικό του κόσμο από πυρ και πνεύμα, ένας διπολικός αισθητός κόσμος των αισθητών σωμάτων, όπου με τις συμβατές δυνάμεις της Αρμονίας που έχουν οι ψυχές εξουσιάζουν το διττό αισθητό σώμα.

Στον δικό μας κόσμο άλλα και στην τέταρτη διάσταση κάποιες από τις δημιουργές δυνάμεις αυτού του διπολικού κόσμου των επτά συμπάντων αποστάτησαν για να εγκλωβίσουν τις ανθρώπινες ψυχές που ήρθαν από τον Αρχέτυπο κόσμο του φωτός για να ζήσουν όλα όσα εξουσιάζουν και να τα κατανοήσουν.

Οι αποστάτες δημιουργοί κατέλαβαν στην σελήνη τα αρχέτυπα αρχεία που μετέδιδαν στο ενεργειακό πλέγμα της Γης τις δονήσεις της Αρμονίας που είναι συμβατές με το Φως, και δημιούργησαν ένα σκοτεινό πλέγμα όπου ο διπολισμός κυριαρχεί και απέχει η Αρμονία, με αποτέλεσμα να επέλθει στον πλανήτη Γη η ανάδρομη πορεία του προς τα πιο βαθιά κατωφερή σκοτεινά στοιχεία της ύλης.

Οι ανθρώπινες ψυχές εγκλωβίστηκαν στον διπολισμό του αισθητού σώματος και από τότε έπεσαν σε λήθη, και όταν οι ανθρώπινες ψυχές αφήνουν το σώμα και βγαίνουν από το πλέγμα, λίγο πριν αποχωριστούν από τις διπολικές μορφές του πνεύματος, λόγο του ότι ξέχασαν τον αόρατο νοητό κόσμο της ψυχής τους και έγιναν ένα με την διπολική φύση των αισθητών σωμάτων, φοβούνται τον αόρατο νοητό κόσμο της ψυχής και επιλέγουν ξανά την μετενσάρκωση.

Και με αυτόν τον τρόπο τρέφονται οι εκπεσόμενοι «θεοί» από τις σκέψεις των ανθρώπων που προέρχονται από τις αισθήσεις και συναισθήματα των αισθητών ανθρώπινων σωμάτων τους, όπου απορροφούν από την ανθρώπινη ψυχή την νοητική ζωτική δύναμη που επιφέρει την συνέχεια της ύπαρξης τους, οι οποίοι αποστάτες τιμωρήθηκαν χάνοντας τα αισθητά αθάνατα σώματα της φωτιάς διότι εγκλωβίστηκαν στην τρίτη και τέταρτη διάσταση.

Θέλουν να ελέγχουν τις σκέψεις μας, τις αισθήσεις μας, τα συναισθήματα μας, και με αυτόν τον τρόπο οι ψυχές μας υλοποιούν τον κόσμο που θέλουν οι αποστάτες, έναν κόσμο όπου υπηρετούν οι θεϊκές ανθρώπινες ψυχές την ανυπαρξία της ζωής, δηλαδή το απολύτως τίποτα, που του δώσαμε την δύναμη να μας εξουσιάζει, διότι μας έμαθαν να πιστεύουμε ότι είμαστε θνητοί και ανήμποροι, άρα να κάνουμε σκέψεις μοιρολατρίας ως προς τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας, και να τον μετατρέπουμε σε μια κόλαση εμείς οι ίδιοι! διότι αυτό που σκεφτόμαστε αυτό δημιουργούμε γιατί είμαστε δημιουργοί θεοί, αλλά πέσαμε σε λήθη και πλέον οι αποστάτες και οι υπηρέτες τους οδηγούν τον νοητό κόσμο της ψυχής μας.

morfeas sky

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΝΟΟΣ

Ο Αριστοτέλης στο έργο του “Μετά τα Φυσικά, 1074b.15 – 1075a.10” αναφερόμενος στην φύση του Θείου Νοός μας λέγει:

“Τα ζητήματα που αφορούν τον θείο Νου, παρουσιάζουν απορίες πολλές, διότι ο νους φαίνεται να είναι το πλέον θείον από όλα τα φαινόμενα, είναι όμως δύσκολο να βρούμε σε ποια κατάσταση πρέπει να υπάρχει δια να έχει αυτή την ιδιότητα. Διότι, εάν δεν νοεί τίποτα, τι μπορεί να είναι η μεγαλειότητά του; Θα βρίσκεται σε κατάσταση ανάλογη προς εκείνη του ανθρώπου που κοιμάται. Εάν πάλι νοεί, αλλά η νόησή του κυριαρχείται από κάτι άλλο (επειδή δεν θα ήτο τότε η ουσία του η κατ’ ενέργεια νόηση, αλλά απλή δύναμις), δεν μπορεί να είναι η άριστη ουσία, διότι την μεγαλειότητά του συγκροτεί η παρουσία της νοήσεως.

Ακόμη: εάν είτε νους είτε νόηση είναι η ουσία του, τι νοεί; Βεβαίως, ή θα νοεί ο ίδιος τον εαυτό του ή κάτι άλλο. Εάν δε νοεί κάτι άλλο, ή πάντοτε το ίδιο πράγμα ή άλλα θα σκέπτεται. Αλλά έχει ή δεν έχει διαφορά το να νοεί το καλό ή οτιδήποτε τύχει; Και δεν υπάρχουν κάποια πράγματα με τα οποία θα ήτο άτοπο να απασχολεί κανείς την νόησή του; Επομένως είναι φανερό πως ότι είναι το θεϊκότατο και πολυτιμότατο νοεί, ουδεμία δε μεταβολή το εκτοπίζει από την νοητική εποπτεία. Διότι η μεταβολή θα ήτο προς το χειρότερο και το τοιούτον θα ήτο ήδη κάποια κίνηση.

Εν πρώτοις, λοιπόν, εάν δεν είναι αυτός νόηση αλλά δύναμις, είναι εύλογο να τον κουράζει η συνέχεια της νοητικής ενέργειας. Έπειτα, τυγχάνει φανερό, ότι κάτι άλλο θα ήτο σε μεγαλύτερο βαθμό ανώτερο και όχι ο νους. Τούτο δεν θα ήτο το νοούμενο [νοητό]. Διότι βεβαίως η ενέργεια της νοήσεως και η νόηση υπάρχουν πάντοτε στον νου, ακόμα και όταν πλέον άσχημο πράγμα σκέπτεται κανείς. Επομένως, εάν τούτο πρέπει να το αποφεύγουμε (διότι είναι προτιμότερο μερικά πράγματα να ολέπη παρά να τα βλέπει κανείς), δεν μπορεί η νόηση να είναι το άριστο. Τον εαυτό του άρα σκέπτεται ο Νους, εάν βεβαίως είναι ο πρώτος εξουσιαστής και κυρίαρχος επάνω σε όλα, η δε νόησή του είναι νόηση της νοήσεως. Είναι δε φανερό ότι η επιστήμη, η αίσθηση, η γνώμη και η διάνοια έχουν ως αντικείμενο ένα άλλο, τον δε εαυτό τους παίρνουν ως αντικείμενο τους, σε μια εξωπραγματική τοποθέτηση.

Ακόμη εάν η νόηση ως ενεργητική σημασία διαφέρει από την νόηση ως παθητική σημασία, εξ αιτίας τινός από τα δύο αυτά υπάρχει στον νου η τελειότητα; Διότι βεβαίως διαφέρει το Είναι της νοήσεως από του Είναι του νοουμένου [νοητού]. Ή είναι σε μερικές περιπτώσεις η επιστήμη ή αυτή με το πράγμα που έχει ως αντικείμενο; Στις ποιητικές επιστήμες, επιστήμη είναι η χωριστή από την ύλη ουσία και το τι ην είναι, στις θεωρητικές όμως ο ορισμός και η ενέργεια της νοήσεως αποτελούν το αληθινό αντικείμενο. Επειδή λοιπόν το νοούμενο και ο νους στα πράγματα, όσα δεν έχουν ύλη, αποτελούν ταυτότητα, το ίδιον θα συμβεί και με τον πρώτο Νου, η δε νόηση του, θα αποτελεί αριθμητική ταυτότητα με το νοούμενο.

Μένει πλέον να συζητηθεί ακόμα η απορία, όταν το νοούμενο είναι σύνθετο. Διότι η νόηση θα πάθαινε τότε μια μεταβολή, επιμελούμενη των διαφόρων μερών του συνόλου τούτου. Ή μήπως δεν είναι αδιαίρετο παν ότι είναι άυλο; Σε ποια κατάσταση ο ανθρώπινος νους ή, καλύτερα, ο νους των σύνθετων, ευρίσκεται, σε μερικές φευγαλέες στιγμές, διότι δεν φθάνει στην τελειότητα του μέσα σε τούτο – εδώ ή σε τούτο – εκεί το ορισμένο μέρος, αλλά μέσα σε ένα όλον εγγίζει το άριστον το οποίο στέκει έξω από τον εαυτό του – σε ανάλογη κατάσταση χαίρετε η θεία νόηση η ίδια τον εαυτό της, στον αιώνα τον άπαντα.

Aρχαίο Κείμενο

Τὰ δὲ περὶ τὸν νοῦν ἔχει τινὰς ἀπορίας· δοκεῖ μὲν γὰρ εἶναι τῶν φαινομένων θειότατον, πῶς δ᾽ ἔχων τοιοῦτος ἂν εἴη, ἔχει τινὰς δυσκολίας. εἴτε γὰρ μηδὲν νοεῖ, τί ἂν εἴη τὸ σεμνόν, ἀλλ᾽ ἔχει ὥσπερ ἂν εἰ ὁ καθεύδων· εἴτε νοεῖ, τούτου δ᾽ ἄλλο κύριον, οὐ γάρ ἐστι τοῦτο ὅ ἐστιν αὐτοῦ ἡ οὐσία νόησις, ἀλλὰ δύναμις, οὐκ ἂν ἡ ἀρίστη οὐσία εἴη· διὰ γὰρ τοῦ νοεῖν τὸ τίμιον αὐτῷ ὑπάρχει. ἔτι δὲ εἴτε νοῦς ἡ οὐσία αὐτοῦ εἴτε νόησίς ἐστι, τί νοεῖ; ἢ γὰρ αὐτὸς αὑτὸν ἢ ἕτερόν τι· καὶ εἰ ἕτερόν τι, ἢ τὸ αὐτὸ ἀεὶ ἢ ἄλλο. πότερον οὖν διαφέρει τι ἢ οὐδὲν τὸ νοεῖν τὸ καλὸν ἢ τὸ τυχόν; ἢ καὶ ἄτοπον τὸ διανοεῖσθαι περὶ ἐνίων; δῆλον τοίνυν ὅτι τὸ θειότατον καὶ τιμιώτατον νοεῖ, καὶ οὐ μεταβάλλει· εἰς χεῖρον γὰρ ἡ μεταβολή, καὶ κίνησίς τις ἤδη τὸ τοιοῦτον. πρῶτον μὲν οὖν εἰ μὴ νόησίς ἐστιν ἀλλὰ δύναμις, εὔλογον ἐπίπονον εἶναι τὸ συνεχὲς αὐτῷ τῆς νοήσεως· ἔπειτα δῆλον ὅτι ἄλλο τι ἂν εἴη τὸ τιμιώτερον ἢ ὁ νοῦς, τὸ νοούμενον. καὶ γὰρ τὸ νοεῖν καὶ ἡ νόησις ὑπάρξει καὶ τὸ χείριστον νοοῦντι, ὥστ᾽ εἰ φευκτὸν τοῦτο (καὶ γὰρ μὴ ὁρᾶν ἔνια κρεῖττον ἢ ὁρᾶν), οὐκ ἂν εἴη τὸ ἄριστον ἡ νόησις. αὑτὸν ἄρα νοεῖ, εἴπερ ἐστὶ τὸ κράτιστον, καὶ ἔστιν ἡ νόησις νοήσεως νόησις. φαίνεται δ᾽ ἀεὶ ἄλλου ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ αἴσθησις καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ διάνοια, αὑτῆς δ᾽ ἐν παρέργῳ. ἔτι εἰ ἄλλο τὸ νοεῖν καὶ τὸ νοεῖσθαι, κατὰ πότερον αὐτῷ τὸ εὖ ὑπάρχει; οὐδὲ γὰρ ταὐτὸ τὸ εἶναι νοήσει καὶ νοουμένῳ. ἢ ἐπ᾽ ἐνίων ἡ ἐπιστήμη τὸ πρᾶγμα, ἐπὶ μὲν τῶν ποιητικῶν ἄνευ ὕλης ἡ οὐσία καὶ τὸ τί ἦν εἶναι, ἐπὶ δὲ τῶν θεωρητικῶν ὁ λόγος τὸ πρᾶγμα καὶ ἡ νόησις; οὐχ ἑτέρου οὖν ὄντος τοῦ νοουμένου καὶ τοῦ νοῦ, ὅσα μὴ ὕλην ἔχει, τὸ αὐτὸ ἔσται, καὶ ἡ νόησις τῷ νοουμένῳ μία. ἔτι δὴ λείπεται ἀπορία, εἰ σύνθετον τὸ νοούμενον· μεταβάλλοι γὰρ ἂν ἐν τοῖς μέρεσι τοῦ ὅλου. ἢ ἀδιαίρετον πᾶν τὸ μὴ ἔχον ὕλην—ὥσπερ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς ἢ ὅ γε τῶν συνθέτων ἔχει ἔν τινι χρόνῳ (οὐ γὰρ ἔχει τὸ εὖ ἐν τῳδὶ ἢ ἐν τῳδί, ἀλλ᾽ ἐν ὅλῳ τινὶ τὸ ἄριστον, ὂν ἄλλο τι)— οὕτως δ᾽ ἔχει αὐτὴ αὑτῆς ἡ νόησις τὸν ἅπαντα αἰῶνα;

Πηγή:

eleysis69.wordpress.com

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Το ποίημα 120 ετών για την Ελλάδα του Γιώργου Σουρή που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!

Το ποίημα έγραψε ο Γιώργος Σουρής (1853-1919) σατιρίζοντας την περίοδο της πρώτης χρεοκοπίας της Ελλάδας, με τότε πρωθυπουργό το Χαρίλαο Τρικούπη.
Από τότε 120 χρόνια μετά, η πολιτική σκηνή της Ελλάδας έχει δει πολλές αλλαγές, δεκάδες διαφορετικούς πρωθυπουργούς και βουλευτές.
Η ίδια η Ελλάδα έχει αλλάξει πλήρως φυσιογνωμία και μέγεθος, αλλά το ποίημα του Γιώργου Σουρή είναι τόσο δραματικά επίκαιρο.

Ο Γιώργος Σουρής σατιρίζει με καυστικό τρόπο την Ελλάδα του «δε βαριέσαι» και «ωχ αδερφέ» που έχει καταφέρει «να ξοδεύει εκατό και πενήντα να μαζεύει» και όλα αυτά για «να τρέφει όλους τους αργούς».
Το ποίημα λέγεται “Δυστυχία σου Ελλάς”. ακούστε το μελοποιημένο από τον Γιάννη Ζουγανέλη.

Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει

στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Ο Γεώργιος Σουρής (2 Φεβρουαρίου 1853 – 26 Αυγούστου 1919) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης».
Γεννήθηκε το 1853 στην Ερμούπολη της Σύρου. Η οικογένειά του ήταν εύπορη και ο πατέρας του ήθελε να τον κάνει παπά. Όταν η οικογένειά του χρεοκόπησε, ο πατέρας του τον έστειλε υπάλληλο στο κατάστημα ενός θείου του σιτέμπορου στη Ρωσία.
Στις 2 Απριλίου 1883, σε ηλικία 30 ετών έβγαλε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας του, [2] που ο Γεώργιος Δροσίνης τη βάφτισε «Ο Ρωμηός», που ήταν μια έμμετρη εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα. Τον Αύγουστο έδωσε εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, αλλά κόπηκε «μετά πολλών επαίνων», όπως σατιρίζει, στη μετρική.
Ο «Ρωμηός» κυκλοφόρησε ως τις 17 Νοεμβρίου 1918 (τελευταίο φύλλο), λίγο πριν το θάνατο του Σουρή, για 36 χρόνια και 8 μήνες, σε 1.444 συνολικά τεύχη και 2 παραρτήματα.

Το 1900, στο Δημοτικό Θέατρο των Αθηνών, παρουσιάστηκαν με επιτυχία οι «Νεφέλες» του Αριστοφάνους, σε έμμετρη απόδοσή του. Έγραψε και αρκετές έμμετρες κωμωδίες, οι οποίες καυτηρίαζαν τα κακώς κείμενα της εποχής.

Πηγή:
tilestwra.com

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ «ΗΛΙΟΥ» | «ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ» (pdf)

Ο αυτοτελής τόμος «Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα» από το εξαιρετικά δυσεύρετο (επισήμως εξαντλημένο & πεισματικά μη ανατυπούμενο επί δεκαετίες) Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Ηλίου« του Ιώαννη Δ. Πασσά – στην ύστερη «λευκή» 30τομη εκδοχή του.

Η υψηλής πιστότητας ψηφιοποιημένη φωτογραφική αναπαραγωγή του πρωτοτύπου σε μορφή .pdf αρχείου δίνει πλέον την ευχέρεια προσωπικής επαφής με το σημαντικό αυτό έργο χωρίς τους οικονομικούς (ελέω παλαιοβιβλιοπωλείων) και εργονομικούς περιορισμούς της ογκώδους απαρχαιωμένης έντυπης έκδοσης.

Ιδιαίτερη μέριμνα επιδείχθηκε ώστε η διαδικασία σάρωσης και επεξεργασίας να μην καταστήσει απαγορευτική την διακίνηση και χρήση του υλικού λόγω μεγέθους ή τεχνικών ιδιαιτεροτήτων από φορητές/υπερφορητές συσκευές ανάγνωσης (SmartPhones, Tablets κτλ) και μη ευρυζωνικά δίκτυα.

Κατεβάστε το στον ακόλουθο σύνδεσμο:

«Το Αρχαίον Ελληνκόν Πνεύμα» | Σελίδες 706, Μέγεθος .pdf αρχείου 208 MB

Πηγή:

iopas.wordpress.com

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Επίκουρος: O θάνατος για μας είναι ένα τίποτα

Το μεγάλο πρόβλημα για τον άνθρωπο σχετικά με τον θάνατο είναι ο φόβος, τον οποίο νιώθει στην προοπτική του φυσικού του τέλους. «Το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο που γνωρίζει ότι θα πεθάνει» έλεγε ο Βολτέρος.
Η γνώση του θανάτου του δημιουργεί στον άνθρωπο φόβο, από τον οποίο ορισμένοι φιλόσοφοι, προσπάθησαν να τον βοηθήσουν να απαλλαγεί. Ένας από αυτούς ήταν ο Επίκουρος ο Αθηναίος, ο ιδρυτής της σχολής του Κήπου.
Κοίτα να συνηθίσεις στην ιδέα ότι ο θάνατος για μας είναι ένα τίποτα.
Κάθε καλό και κάθε κακό βρίσκεται στην αίσθηση μας όμως θάνατος σημαίνει στέρηση της αίσθησης.
Γι’ αυτό η σωστή εκτίμηση ότι ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτα για μας, μας βοηθά να χαρούμε τη θνητότητα του βίου: όχι επειδή μας φορτώνει αμέτρητα χρόνια αλλά γιατί μας απαλλάσσει από τον πόθο της αθανασίας. …
Δεν υπάρχει, βλέπεις, τίποτα το φοβερό στη ζωή του ανθρώπου που ‘χει αληθινά συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα το φοβερό στο να μη ζεις.

Άρα είναι ανόητος αυτός που λέει ότι φοβάται το θάνατο,
όχι γιατί θα τον κάνει να υποφέρει όταν έρθει,
αλλά επειδή υποφέρει με την προσδοκία του θανάτου.
Γιατί ότι δεν σε στεναχωρεί όταν είναι παρόν,
δεν υπάρχει λόγος να σε στεναχωρεί όταν το προσδοκείς.

Το πιο ανατριχιαστικό, λοιπόν, από τα κακά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας, ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, κι όταν έρχεται αυτός είμαστε ανύπαρκτοι εμείς.
Ο θάνατος λοιπόν δεν έχει να κάνει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με τους πεθαμένους, αφού για τους ζωντανούς δεν υπάρχει, ενώ οι τελευταίοι δεν υπάρχουν πια.
Βέβαια, οι πολλοί άλλοτε πασχίζουν ν’ αποφύγουν το θάνατο σαν να ‘ναι η πιο μεγάλη συμφορά, κι άλλοτε τον αποζητούν για ν’ αναπαυθούν από τα δεινά της ζωής.
Απεναντίας ο σοφός ούτε τη ζωή απαρνιέται ούτε την ανυπαρξία φοβάται.
Γιατί δεν του είναι δυσάρεστη η ζωή αλλά ούτε και θεωρεί κακό το να μη ζει.
Κι όπως με το φαγητό δεν προτιμά σε κάθε περίπτωση το πιο πολύ μα το πιο νόστιμο, έτσι και με τη ζωή: δεν απολαμβάνει τη διαρκέστερη μα την ευτυχέστερη.
Κι είναι αφελής όποιος προτρέπει τον νέο να ζει καλά και τον γέρο να δώσει ωραίο τέλος στη ζωή του’ όχι μόνο γιατί η ζωή είναι ευπρόσδεκτη αλλά γιατί το να ζεις καλά και να πεθαίνεις καλά είναι μία και η αυτή άσκηση.
Όμως πολύ χειρότερος είναι εκείνος που λέει πως καλό είναι να μη γεννηθείς «αλλά μιας και γεννήθηκες, βιάσου να διαβείς τις πύλες του Άδη» Αν το λέει επειδή το πιστεύει, γιατί δεν αποσύρεται από τη ζωή;
Στο χέρι του είναι να το κάνει, αν το ‘χει σκεφτεί σοβαρά.
Αν πάλι το λέει στ’ αστεία, είναι ελαφρόμυαλος σε πράγματα που δεν σηκώνουν αστεία.»
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ: «Επιστολή προς Μενοικέα».

Πηγή : arxaiaellhnika

Ο Ψυχογονικός κύβος του Πυθαγόρα

Ο Ψυχογονικός κύβος του Πυθαγόρα
Ο Πυθαγόρας, “ο οποίος θα διαφέρει των άλλων ανθρώπων κατά το κάλλος και τη σοφία και θα γίνει ωφέλιμος εις το ανθρώπινο γένος” -κατά το χρησμό της Πυθίας, είναι ο μέγιστος Έλληνας μαθηματικός, φιλόσοφος και αρχηγέτης μεγάλου θρησκευτικοπολιτικού κινήματος, μίλησε για την ουσία των όντων, τους αριθμούς.

Το Σύμπαν προήλθε από το υπάρχον χάος μέσα από τη μορφή, δηλαδή το μέτρο και την αρμονία. Πρώτος ο Πυθαγόρας το ονόμασε Κόσμο, δηλαδή Τάξις, εξ αιτίας της αρμονίας που επικρατούσε σε αυτό.
Στην σχολή του, που στην είσοδό της υπήρχε ένα άγαλμα του Ερμή του Λογίου, με την επιγραφή “Εκάς βέβηλοι”, δίδασκε τους αριθμούς κατά βάση και πολλά άλλα επιστημονικής ή εσωτερικής φύσης θέματα. Οι αριθμοί, η γεωμετρία και η μουσική οδηγούν στην κατανόηση των κοσμικών φαινομένων.
Οι βασικές γραμμές διδασκαλίας του για τους αριθμούς, ειδικά για τους πρώτους δέκα από αυτούς, είναι:

Η Μονάδα αντιστοιχούσε με το πνεύμα, τον αιθέρα, την ενέργεια, τη δύναμη από τη οποία γίνεται το παν.
Η δυάδα είναι η ύλη που αποτελείται από νερό και γη.
Η τριάδα είναι ο Χρόνος σαν θεότητα, δηλαδή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Η τετράδα είναι ο Χώρος, η τάξη του Κόσμου. Εδώ βρίσκεται η περίφημη Τετρακτύς, πάνω στην οποία δομήθηκε το καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής.

Τι είναι όμως η Τετρακτύς; Δέκα συμβολικές στιγμές (τελείες).
Τη θεωρία της τετρακτύος προώθησε ο Πυθαγόρας, η οποία συνέδεσε την ύπαρξη των δέκα σωμάτων του δικού μας Ηλιακού Συστήματος. Η επιστήμη γνώριζε μόνο επτά τέτοια σώματα, αλλά η πρόσφατη αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει άλλα τρία σώματα: τον Ουρανό, τον Ποσειδώνας και τον Πλούτωνα.
Το σύμβολο της τετρακτύος είναι το ακόλουθο:
.
. .
. . .
. . . .
Αυτό το σχήμα όπως το χρησιμοποιούσαν οι Πυθαγόρειοι, αποτελείται από δέκα στιγμές τακτοποιημένες σε ένα τριγωνικό πρότυπο, όπως ακριβώς εδώ. Συνδέοντας τις στιγμές με διαφορετικούς τρόπους, προκύπτουν πολλά τρίγωνα και ορθογώνια σχήματα, όλα φιλικά συνδυασμένα με το Πυθαγόρειο μαθηματικό σύστημα με νοήματα και όρους μέσω των οποίων εξηγούσε το πως αντιλαμβανόταν και κατανοούσε τις αλήθειες της Παγκοσμιότητας.
Η Τετρακτύς είναι η πηγή της Δημιουργίας. Σε αυτήν ορκιζόταν οι Πυθαγόρειοι. Είναι το άθροισμα των αριθμών 1, 2, 3, 4.
Η τετράδα σημειώνει ακόμα τα “κοσμικά σώματα” των τεσσάρων στοιχείων από τα οποία συντάχθηκε το Κοσμικό Σύμπαν, το τετράεδρο, το οκτάεδρο, το εικοσάεδρο και τον κύβο.
Η πεντάδα συμβολίζει τα πέντε στοιχεία από τα οποία σύγκειται ο Κόσμος, δηλαδή τη γη, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά και τον αιθέρα. Τα πέντε αντίστοιχα πολύεδρα που συμβολίζουν τα παραπάνω στοιχεία είναι κύβος, εικοσάεδρο, οκτάεδρο, τετράεδρο, δωδεκάεδρο.
Οι αριθμοί 3, 4, 5 είναι ιεροί αριθμοί και λαμβάνονται σαν Τριάδα. Το άθροισμα των τετραγώνων των δύο πρώτων αριθμών δίνει το τετράγωνο του τρίτου αριθμού. Το άθροισμα των αριθμών υψωμένων στον κύβο δίνει τον αριθμό 216, που παριστά το ψυχογονικό κύβο με πλευρά τον αριθμό 6. Αυτοί οι αριθμοί ή πιο συγκεκριμένα ο αριθμός 216 συνδέονται με τα τρία εδάφια της Εξόδου, όπου καθένα έχει 72 γράμματα.
Η εξάδα συμβολίζει τα έξι είδη εμψύχων όντων. Τους θεούς, τους δαίμονες, τους ήρωες, τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά. Είναι Ιερός αριθμός και ονομάζεται Γάμος γιατί εκτός του ότι συνδέεται με τις μετεμψυχώσεις (είναι η πλευρά του ψυχογονικού κύβου), είναι τέλειος αριθμός, δηλαδή το άθροισμα των μερών του δίνει πάλι το 6. 6/6=1, 6/3=2, 6/2=3, 1+3+2=6. Είναι το εμβαδόν ορθογωνίου τριγώνου με πλευρά την Ιερή Τριάδα, 3,4,5.
Η επτάδα παριστάνει τους επτά πλανήτες του Ηλιακού συστήματός μας και το νόμο εξέλιξης. Είναι Ιερός αριθμός και σημειώνει τις φάσεις της Σελήνης. Θεωρείται παρθένος, αμήτορας, ηγεμόνας, άρχοντας όλων, ένα θεό, “αεί όντα”, επτάφωτο, επτάψυχο, επτάπατο (πολύ εχέμυθο). Τον αφιέρωσαν στην έκφραση εκείνη του Ενός που αποκαλείται “Η Θεά Αθηνά” της οποίας κύριος αριθμός είναι το 92, που σημειώνει τα 92 στοιχεία της ύλης.

Η οκτάδα υποδηλώνει τις οκτώ ουράνιες και τους οκτώ φθόγγους της μουσικής κλίμακας, δηλαδή την Αρμονία του Κόσμου.
Η εννεάδα δείχνει του εννέα κοσμικούς χώρους του Στερεώματος.
Η δεκάδα είναι αυτό καθ’ εαυτό το Σύμπαν.
Η τετρακτύς η οποία αποτελείται από 10 σημεία, μεταφέρεται και γίνεται η βάση του Δέντρου της Ζωής, στην Καμπάλα.

Ονομάζονται τα σημεία αυτά Σεφιρότ, πληθυντικός της λέξης σεφίρα. Κατά πάσα πιθανότητα τα 72 Ονόματα του Θεού ανήκουν στην τέταρτη ή στην έκτη σεφίρα αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι πιθανά να έχουν σχέση με την πρώτη, έκτη, ένατη και δέκατη σεφίρα.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι συσχετίζονται με την πρώτη σεφίρα και τον Άγγελο Μετατρόν τον Εξουσιαστή τους ή Αυτόν που του ανήκουν τα Ονόματα. Οι πηγές της παράδοσης, λένε ότι αυτός ήταν που περιόρισε μαζεύοντας τον Ουρανό και μετασχημάτισε μέσα του έναν άγγελο από φωτιά, με 36 ζευγάρια από φτερά, για να συνεχίσει τις ημέρες του αν ένας ουράνιος γραμματέας, ένας ουράνιος νομοδιδάσκαλος.

Επιστρέφοντας στην Ιερή Τετρακτύ, θα αναλύσω κάποια στοιχεία της: Στο σχέδιο δίπλα, παρατηρούμε ότι μέσα στο ισόπλευρο τρίγωνο που παράγεται αν ενώσουμε τις 10 στιγμές, υπάρχει εγγεγραμμένο ένα κανονικό εξάγωνο.
Οι αριθμοί που εισέρχονται στο ισόπλευρο τρίγωνο δίπλα, δίνουν το πρώτο μαγικό τετράγωνο, αυτό του Κρόνου με 9

αριθμούς. Ένα κανονικό εξάγωνο είναι εγγεγραμμένο μέσα σε ένα ισόπλευρο τρίγωνο.
Το 3 και το 6 έχουν βασική σημασία. Η πλευρά του εξαγώνου στα μαγικά τετράγωνα έχει αριθμό 111 και το τελικό άθροισμα είναι 666, 111*6=666, ενώ του τριγώνου η πλευρά είναι 15 και το τελικό άθροισμα 45 15*3=45.
Όμως αν αφαιρέσουμε το 45 από το 666 προκύπτει ο αριθμός 621, που είναι 3*207, υπενθυμίζω ότι 207 είναι το Αίν Σοφ. Η Θεότητα του Χρόνου, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Οι ερευνητές ίσως εδώ αναγνωρίσουν τις κυριότητες του Σαββάτου και της Κυριακής.
Έχοντας σαν κέντρο τη μεσαία στιγμή της τρίτης σειράς φέρουμε ευθείες γραμμές που να ενώνουν τις κορυφές του τριγώνου

– οι ευθείες γραμμές αυτές είναι και ταυτόχρονα τα ύψη του τριγώνου- και περιγράφουμε έξι κύκλους που να εφάπτονται του σημείου τμήσης του ύψους με την βάση.
Συνεχίζοντας την χάραξη ακόμα έξι κύκλων που να εφάπτονται των έξι προηγούμενων και έχουν σαν κέντρο τους τις προηγούμενες ευθείες γραμμές, σχηματίζεται τελικά το σχέδιο που βλέπετε δίπλα, το οποίο καλείται Κύβος του Μετατρόν. Είναι ο ψυχογονικός κύβος του Πυθαγόρα.
Σε μια ελεύθερη σκιαγράφηση του κύβου αυτού, λαμβάνεται αυτό το σχέδιο που βλέπετε δίπλα, το οποίο παριστά με γλαφυρό τρόπο την παραγωγή των 72 ονομάτων από την Ιερά Τετρακτύ.
Το σχέδιο αυτό ονομάζεται “λουλούδι της ζωής” και κάθε πέταλο δείχνει από ένα όνομα του Θεού.
Τα “παιχνίδια της Γεωμετρίας” στην τελική τους μορφή μήπως δεν είναι καθόλου παιχνίδια;
ellinikoarxeio.com

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Ο Αιακός και οι Μυρμιδόνες!

Ο Αιακός ήταν γιος του Δία και της Αίγινας, της κόρης του Ασωπού. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ήταν ένας από τους πιο τίμιους και θεοσεβούμενους ανθρώπους όλης της Ελλάδας.
Η Ήρα, για να εκδικηθεί το Δία και την Αίγινα, έστειλε στο νησί του Ασωπού τρία πελώρια φίδια. Μέσα σε μια νύχτα τα φίδια έριξαν το φοβερό τους δηλητήριο σε όλες τις πηγές και τα πηγάδια του νησιού κι έτσι όλοι οι κάτοικοι, αφού ήπιαν νερό, βρήκαν τραγικό θάνατο. Γλύτωσε μόνο ο Αιακός που την ημέρα εκείνη έλλειπε από το νησί. Συγκλονισμένος από τη συμφορά αυτή ο Αιακός έτρεξε στη μητέρα του και ανέφερε το λυπητερό συμβάν.

Η Αίγινα μίλησε αμέσως με το Δία και τον παρακάλεσε να βρει τρόπο για να κατοικηθεί αμέσως το νησί και να μη μείνει μόνος του ο γιος της.

Ο Δίας με την παντοδυναμία του, αφού επισκέφτηκε το νησί ακούμπησε το χέρι του στον σάπιο κορμό ενός δέντρου ο οποίος ήταν γεμάτος μυρμήγκια. Αμέσως, τα μυρμήγκια αυτά μεταμορφώθηκαν σε εκατοντάδες ανθρώπους που πλημμύρησαν το νησί της Αίγινας!

Οι άνθρωποι αυτοί που βγήκαν από τα μυρμήγκια, ονομάστηκαν Μυρμιδόνες και ήταν πιστοί ακόλουθοι του Αχιλλέα σε όλη τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Όπως και τα μυρμήγκια, έτσι και οι Μυρμιδόνες ήταν σκληροτράχηλοι και ανθεκτικοί πολεμιστές. Λέγεται ότι και το καφέ χρώμα της πανοπλίας τους προήλθε από το καφέ χρώμα των μυρμηγκιών.

Ο Βασιλιάς των Μιρμιδόνων Αχιλλέας στην αυλή του Λυκομήδη

Ο Αιακός είχε τρεις γιους- τον Πηλέα , τον Τελαμώνα και το Φώκο
Τον Φώκο τον απέκτησε από την Ψαμάθη, θυγατέρα του Θαλάσσιου Δαίμονα Νηρέα-
Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του Αιακού, ύστερα από παρότρυνση της μητέρας τους, σκότωσαν κάποτε σε αγώνες δισκοβολίας το Φώκο ρίχνοντας πάνω του το δίσκο .
Φοβισμένοι ‚για να αποφύγουν την οργή του πατέρα τους Αιακού ‚έφυγαν από το νησί και ο Πηλέας εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλία. ακολουθούμενος από έναν αριθμό κατοίκων του νησιού ( Μυρμηδόνες) .ενώ ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα Ο Τελαμώνας όμως ένα βρά6υ ξαναγύρισε κρυφά στο νησί και έκτισε τάφο για τον αδικοσκοτωμένο αδελφό του και ύστερα θέλησε να απολογηθεί και να ζητήσει συγνώμη από τον πατέρα του
Ο Αιακός δεν του επέτρεψε να βγει στη στεριά κι αυτός κατασκεύασε ένα ανάχωμα στο λιμάνι και από εκεί απολογήθηκε-Ο Αιακός δεν βρήκε επαρκή την απολογία του και δεν θέλησε να τον αθωώσει-Έτσι ο Τελαμώνας γύρισε ξανά στη Σαλαμίνα, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα πια, ενώ ο Αιακός έμεινε χωρίς απογόνους στην Αίγινα..

ΡΟΔΑΜΑΝΘΗΣ ΜΙΝΩΑΣ ΑΙΑΚΟΣ

Επει6ή ο Αιακός έβαλε τη δικαιοσύνη πάνω από τους συγγενικούς δεσμούς, οι αρχαίοι πίστευαν πως μετά το θάνατό του έγινε κριτής στον Άδη μαζί με τον Ροδάμανθη και τον ΜίνωαΤα εγγόνια του Αιακού, Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και Αίας γιος του Τελαμώνα, έγιναν οι πιο γνωστοί Ήρωες του Τρωικού πολέμου ενώ τα παιδιά του Φώκου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Παρνασσού και από τότε η περιοχή ονομάστηκε Φωκίδα

Αργότερα, μερικοί από τους Μυρμιδόνες μαζί με τον Αιακό έφυγαν από την Αίγινα κι εγκαταστάθηκαν στην εύφορη περιοχή της Φθίας, όπου στήθηκε το βασίλειο των Μυρμιδόνων. Ο Αιακός παντρεύτηκε την κόρη του Κένταυρου Χείρωνα, την όμορφη Ενδυίδα και απέκτησε δύο παιδιά ,τον Πηλέα και τον Τελαμώνα. Ο Πηλέας παντρεύτηκε τη θεά της θάλασσας Θέτη και απέκτησε το μυθικό βασιλιά της Φθίας, τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας ήταν δηλαδή εγγονός του Αιακού.
Ο Αιακός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός λόγω της τιμιότητάς του, όχι μόνο στην Φθία, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Όταν κάποτε ο Δίας, για να τιμωρήσει τους Έλληνες σταμάτησε για πολλούς μήνες τη βροχή και η ζωή ήταν έτοιμη να σβήσει, όλοι παρακάλεσαν τον Αιακό να μεσολαβήσει και να τον παρακαλέσει να τους λυπηθεί δίνοντας τέλος στην ξηρασία. Πράγματι ο Αιακός μπήκε στο ναό του Δία, προσευχήθηκε και ο θεός του έκανε τη χάρη. Μαύρα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό και άρχισε να βρέχει σε όλη την Ελλάδα.

ΝΑΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΕΧΕΙ ΧΤΙΣΤΕΊ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣ

Ο Αιακός, γιος του Δια και της νύμφης Αίγινας, βασίλευσε πάρα πολλά χρόνια στην Αίγινα ( κατά την παράδοση επειδή στο νησί δεν κατοικούσαν άνθρωποι ο Δίας μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους τους ” Μυρμιδόνες” ) κι έγινε γνωστός για τη μεγάλη του δικαιοσύνη.Το χάρισμα αυτό του Αιγινήτη βασιλιά εκτιμήθηκε απ’ όλους τους άλλους άρχοντες της Ελλάδας- Γι’ αυτό, όταν κάποτε υπήρξε στην Ελλάδα μεγάλη ξηρασία, σαν τιμωρία των Θεών επειδή ο Πέλοπας σκότωσε το βασιλιά Στύμφαλο, η Πυθία είπε στους αντιπροσώπους των πόλεων, που κατέφυγαν στο Μαντείο των Δελφών, ότι για να βρέξει πρέπει να προσευχηθεί ο Αιακός
Έτσι ο δίκαιος βασιλιάς της Αίγινας ανέβηκε στο πιο ψηλό βουνό του νησιού του και παρακάλεσε τους Θεούς να στείλουν την πολυπόθητη βροχή. Πριν ακόμη τελειώσει καλά — καλά η δέηση του Αιακού, άρχισε να βρέχει. Αυτός για να ευχαριστήσει το Δία, έχτισε στο βουνό ένα ιερό που το αφιέρωσε στον Ελλάνιο Δία Από τότε το βουνό λέγεται Ελλάνιο Ορος, δηλαδή αφιερωμένο από. όλους τους Έλληνες στο Θεό της βροχής. το Δία.

Μια άλλη φορά, οι Τρώες είχαν καλέσει τον Αιακό να χτίσει τα τείχη της πόλης τους. Όταν τελείωσε το χτίσιμο, τρία πελώρια φίδια βγήκαν από τη θάλασσα και όρμησαν στη μυθική πόλη. Τα δύο χτύπησαν πάνω στα τείχη και έπεσαν νεκρά. Μόνο το τρίτο κατάφερε να σκαρφαλώσει και να μπει μέσα. Οι Τρώες ρώτησαν τον Απόλλωνα τι μπορεί να σήμαινε αυτό και ο θεός του φωτός τους απάντησε ότι ύστερα από πολλά χρόνια, κάποιος από τους απογόνους του ανθρώπου που τους έχτισε τα τείχη, θα κατέστρεφε την πόλη τους.
Και ο χρησμός βγήκε αληθινός. Ο Αχιλλέας, ο εγγονός του Αιακού ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες που συμμετείχε στην καταστροφή της Τροίας. Όταν πέθανε ο Αιακός, ο Πλούτωνας για να τον τιμήσει τον έκανε δικαστή στον Άδη για να δικάζει τους νεκρούς που έμπαιναν στον κάτω κόσμο. Τόση εμπιστοσύνη είχε στην τιμιότητά του…

Στον τάφο της κρίσεως στη Μίεζα (τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.), [Τάφος της Κρίσεως, 1] αριστερά και δεξιά της εισόδου του τάφου στέκονται τέσσερις μεμονωμένες μορφές [Τάφος της Κρίσεως, 1α], που όμως αποτελούν τμήματα ενιαίας σύν θεσης που διακόπτονται από την παρεμβολή των ημικιόνων και του ανοίγματος του τάφου. Το θέμα της απεικόνισης είναι η κάθοδος του νεκρού στον Άδη με τη συνοδεία του Ερμή [Τάφος της Κρίσεως, 3]. Οι κριτές Ραδάμανθυς [Τάφος της Κρίσεως, 2] και Αιακός θα αποφασίσουν για την τύχη του νεκρού, αν δηλαδή θα σταλεί στο νησί των Μακάρων ή στα Τάρταρα. Ο Αιακός, γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας, κρίνει όσους προέρχονται από την Ευρώπη, ο Ραδάμανθυς, καρπός του Δία και της Ευρώπης, όσους έρχονται από την Ασία, ενώ στη διαιτησία του Μίνωα καταλήγουν οι δύσκολες κρίσεις (Πλ., Γοργίας 523e-524a). Εδώ κύριος κριτής του νεκρού είναι ο Αιακός.

Πηγή:

theancientwebgreece.wordpress.com

Οι Σουμέριοι ήταν πανάρχαιοι Κρήτες

Ο Ευήμερος αναφέρει ότι, οι πανάρχαιοι Έλληνες Μινωικοί Κρήτες οδηγούμενοι υπό του Διός, είχαν εποικήσει την Αραβία, την Περσία, τα νησιά του Ινδικού Ωκεανού, την νήσο Παγχαία, την Μεσοποταμία, όπου πολύ αργότερα ονομάσθηκαν Σουμέριοι, μέχρι και τον Εύξεινο Πόντο, όπου εμφανίσθηκαν και εγκαταστάθηκαν ως Χάλυβες. Φιλέλληνες Ινδοί της Καλκούτας, λένε:

Πιστεύουμε ότι ήρθαμε απ’τήν Κρήτη πολύ πριν από τον Αλέξανδρο (τουλάχιστον κάποιοι από εμάς). Κρητικές σφραγίδες έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή μας. Το λιμάνι Γιάνγκ ήταν πολύ αρχαίο λιμάνι και η ιστορία των πραγματικών Αργοναυτικών πρέπει να είναι κρυμμένη εκεί. (Οικονομικός Ταχυδρόμος 6-10-94).
Μήπως αυτή η λεγόμενη Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα; και η κάποια; άγνωστη μεσογειακή θα έπρεπε να λέγεται Ελληνοκρητομινωϊκή;.
O αρχαιολόγος S.K.CHATTERGI στο κεφάλαιο του περίφημου βιβλίου του Ιστορία και πολιτισμός του Ινδικού λαού όχι μονάχα παραδέχεται τη μεγάλη μετανάστευση από τα νησιά του Αιγαίου με επίκεντρο τη νήσο Κρήτη, αλλά επιμένει στην καταγωγή του ινδικού λαού από τους προέλληνες του Αιγαίου.
SOUMERIOI

Ένας Ινδός αρχαιολόγος αναζητώντας παλιούς ναούς βουδικούς στο Πακιστάν το 1922, βρήκε τον ένα μετά τον άλλο έξι σφραγιδόλιθους με εικονογραφική ανάγλυφη παράσταση, τέλειας τέχνης.
Μην κατορθώνοντας να ερμηνεύσει αυτούς αποτείνεται στον ανατολιστή αρχαιολόγο SIR JOHN MARSHAL, στο οποίο παρέδωσε τα ευρήματα του.
Το 1925 έγινε γνωστό, ότι κάποια σχέση ανάμεσα σ’αυτούς τους δακτυλιόλιθους πρέπει να υπάρχει, με την εικονογραφική παράσταση του Δίσκου της Φαιστού.
pronews.gr

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Μιλούσαν ελληνικά οι αρχαίοι Πολυνήσιοι; Δείτε 1100 Αρχαίες Ελληνικές Λέξεις στις Γλώσσες των Νησιών του Ειρηνικού

Η επιστημονική υποψία ότι η πολιτιστική επίδραση των πανάρχαιων Ελλήνων θαλασσοπόρων στην Άπω Ασία, την Αυστραλία και την Πολυνησία – Μελανησία – Ινδονησία είναι υπαρκτή εδώ και αρκετό καιρό.Μία από τις σημαντικότερες αποδείξεις ήρθε από έναν ξένο ερευνητή, τον Γερμανό καθηγητή Γλωσσολογίας κ. Νόρς Σ. Γιόζεφσον (Nors S. Josephson), ο οποίος μετά από οκτάχρονη έρευνα συνόψισε τα πορίσματά του στο αγγλόγλωσσο βιβλίο «Greek Linguistic Elements in The Polynesian Languages – Hellenicum Pacificum» (= Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες – Ελληνικός Ειρηνικός) εκδόσεως του ιστορικού Γερμανικού Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, 1987 στο οποίο παρέθεσε πίνακα από 808 αρχαίες Ελληνικές λέξεις, που οι ρίζες τους υπάρχουν στις Πολυνησιακές γλώσσες. Τον Νοέμβριο του 1999 κυκλοφόρησε η νέα έκδοση του βιβλίου του κ. Γιόζεφσον και πάλι από το Γερμανικό Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στην Γερμανική γλώσσα. Στο νέο βιβλίο παρουσιάζονται 300 νέες λέξεις με Ελληνική ρίζα, πολλές από τις οποίες αποτελούν ονόματα της βοτανικής και ζωολογίας. Εκτενέστερα είναι και τα κεφάλαια που αφορούν την γραμματική και τον πολιτισμό, ενώ περιλαμβάνεται και νέο κεφάλαιο πάνω στην επιρροή της Ελληνικής μουσικής στην μουσική της Νήσου του Πάσχα. Επί πλέον γίνεται εκτενής αναφορά στον ρουχισμό, στα μαγειρικά σκεύη, στην θρησκεία, στην μυθολογία καθώς και στην κατασκευή πλοίων.

- Πως ανακαλύψατε τα ελληνικά γλωσσολογικά στοιχεία στις Πολυνησιακές γλώσσες;

- Ανέκαθεν είχα έντονο ενδιαφέρον για τον αρχαίο πολιτισμό της Νήσου του Πάσχα. Είχα επισκευθή το νησί κι αργότερα ταξίδεψα και στην Πολυνησία, όπου συγκέντρωσα ο ίδιος λεξικά και καταλόγους λέξεων των Πολυνησιακών γλωσσών. Αρκετοί μελετητές πρίν από εμένα, κυρίως γλωσσολόγοι, είχαν επισημάνει τις ασυνήθιστες και τις μη-Πολυνησιακής προελεύσεως λέξεις, οι οποίες παραμένουν στην σημερινή ομιλούμενη γλώσσα της Νήσου του Πάσχα. Έτσι αποφάσισα να συγκρίνω τις λέξεις αυτές με τις σημαντικότερες γλώσσες της Ασίας, Αμερικής και Ευρώπης συμπεριλαμβανόμενης και της αρχαίας Ελληνικής.

- Έχετε μελετήσει την ελληνική γλώσσα;

- Έχω σπουδάσει νέα ελληνικά και κατέχω βασικές γνώσεις ετυμολογίας και της γραμματικής δομής των αρχαίων Ελληνικών.

Οκτώ χρόνια μελετούσε τις γλώσσες του Ειρηνικού

- Από πού εκπηγάζει το ενδιαφέρον σας για μία τόσο εξειδικευμένη μελέτη;

- Ως γλωσσολόγος αλλά και ως μουσικός, γοητεύομαι από τους ηχητικούς τύπους και την χρήση των γλωσσών καθώς επίσης και από την μουσική ως «όχημα» της επικοινωνίας. Από τότε που επισκέφθηκα την Νήσο του Πάσχα το 1978, αποφάσισα να ερευνήσω την ομιλούμενη γλώσσα, ώστε να βρω πιθανές πολιτιστικές ρίζες του αρχαίου πολιτισμού της.

- Πόσα χρόνια αφιερώσατε στη σχετική μελέτη και ποια τα κύρια συμπεράσματά σας;

- Χρειάστηκα περίπου οκτώ χρόνια, για να ολοκληρώσω το πρώτο μου βιβλίο «Greek Linguistic Elements in The Polynesian Languages – Hellenicum Pacificum» το οποίο δημοσιεύθηκε το 1987. Στην συνέχεια και επί πέντε χρόνια εργάσθηκα για την νέα και αρκετά εμπλουτισμένη έκδοση του βιβλίου μου, το οποίο εκδίδεται αυτές τις μέρες και πάλι από το Γερμανικό Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (C. Winter Universitatsverlag, Heidelberg, Germany). Τα κύρια συμπεράσματά μου συνοψίζονται, στο ότι οι ανατολικές Πολυνησιακές γλώσσες (κυρίως δε η γλώσσα της Νήσου του Πάσχα) έχουν ένα σημαντικό υπόστρωμα γραμματικής δομής και λέξεων, που έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελληνική γλώσσα και κυρίως σε αρχαϊκούς τύπους.(βλ. σχετικά την σελίδα "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ"). Επί πλέον ο πολιτισμός της Νήσου του Πάσχα έχει πολλά αρχαία Ελληνικά αλλά και αιγυπτιακά πρωτότυπα, τα οποία αναφέρονται εκτενώς στην νεότερη έκδοση του βιβλίου μου.

Μέσω Περού – Βολιβίας έγινε η Ελληνική διείσδυση

- Πως εξηγείτε την Ελληνική πολιτιστική επίδραση στην Πολυνησία αλλά και στο Περού, στο οποίο επίσης αναφέρεστε;

- Οι φορείς του Ελληνικού πολιτισμού, οι οποίοι εποίκησαν την ανατολική Πολυνησία, προφανώς προήρχοντο από την περιοχή που βρίσκεται το σύγχρονο Περού και η Βολιβία, αφού ο πολιτισμός της Νήσου του Πάσχα έχει να επιδείξει πολυάριθμες ομοιότητες με τις προαναφερθείσες περιοχές κατά την προ των Ίνκας εποχή. Επί πλέον τα ρεύματα του Ωκεανού κινούνται σε νοτιοδυτική κατεύθυνση, από την ακτή του Περού προς την νοτιανατολική Πολυνησία. Αυτοί οι Ελληνόφωνοι κάτοικοι ομιλούσαν αρχαία Ελληνικά και επίσης μετέφεραν έναν αρχαϊκό Ελληνικό πολιτισμό (με πλήθος επιπρόσθετα αιγυπτιακά στοιχεία), ο οποίος θυμίζει την Κύπρο αλλά και νησιά των Κυκλάδων, όπως τη Νάξο και την Μήλο κατά την ίδια χρονική περίοδο.

- Αποκλείετε την περίπτωση η Ελληνική πολιτιστική επίδραση να είναι πολύ αρχαιότερη;

- Υπάρχουν και γλωσσολογικές και αρχαιολογικές αποδείξεις (οι οποίες παρουσιάζονται στην νέα έκδοση του βιβλίου μου), ότι κάλλιστα μπορεί να είχαμε πολλαπλές μεταναστεύσεις στο αρχαίο Περού και στην Νήσο του Πάσχα. Για παράδειγμα η αρχιτεκτονική των Ίνκας χρησιμοποιεί κατασκευές τοίχου «ζίγκ-ζάγκ» και τραπεζοειδής εισόδους, οι οποίες θυμίζουν τα Μυκηναϊκά πρωτότυπα. Έτσι είναι πιθανόν να υπήρξαν προ-αρχαίες μεταναστεύσεις Ελλήνων στην νότιο Αμερική.
1100 Αρχαίες Ελληνικές Λέξεις στις Γλώσσες των Νησιών του Ειρηνικού
- Πως εξηγείτε τη δυνατότητα εξαπλώσεως των Ελλήνων σε τέτοια κλίμακα στους πανάρχαιους χρόνους;

- Εποικισμοί Ελλήνων στην Σικελία, νότιο Ιταλία και σε τμήματα της Ισπανίας ήταν δυνατοί χάρη στις πολλές καινοτομίες στην κατασκευή πλοίων και στα συστήματα ναυσιπλοΐας> Επί πλέον το Ελληνικό εμπόριο κασσιτέρου με την Αγγλία (το οποίο εμφανίζεται να χρονολογείται το 1000 π.Χ.) εξοικείωσε τους Έλληνες θαλασσοπόρους με τα Στενά του Γιβραλτάρ (τα αποκαλούμενα «Στήλες του Ηρακλέους») και τις ακτές του Μαρόκου. Από το σημείο αυτό τα νοτιοδυτικά ρεύματα εύκολα μετέφεραν πλοία στην περιοχή της Καραϊβικής ή στα ανοιχτά της βορείου ακτής της Νότιας Αμερικής: μικρή απόσταση για τα προ των Ίνκας πολιτιστικά κέντρα του Περού και της Βολιβίας. (βλ. σχετικά την σελίδα "ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ")

Και επίδραση της αρχαιοελληνικής μουσικής

- Εντοπίσατε κοινά στοιχεία μεταξύ της Πολυνησιακής και Ελληνικής μουσικής;

- Το νέο μου βιβλίο περιέχει ένα κεφάλαιο για την αρχαία μουσική της Νήσου του Πάσχα, η οποία διασώθηκε από τον Ramon Campbell το 1960 και δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του «La herencia musical Rapanui». Υπάρχουν πολλά παράλληλα στοιχεία μεταξύ της παλαιότερης μουσικής της Νήσου του Πάσχα και των μελωδιών των Nazca στο νότιο Περού αφ’ ενός και της αρχαιοελληνικής μουσικής αφ’ ετέρου.

- Ποιες οι αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας στην έκδοση του βιβλίου σας;

- Οι ελάχιστες αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας που δέχτηκα ήταν μικτές. Από την Ελλάδα ιδιαίτερα ενθουσιώδης ήταν η υποδοχή της μελέτης μου από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης κ. Τ. Καζάκη.

- Έχετε ταξιδέψει στην Ελλάδα; Ποια η γνώμη σας για την σύγχρονη Ελλάδα και τους Έλληνες;

- Ταξίδεψα στην Ελλάδα αρκετές φορές και στην Κύπρο τρεις. Κατά την γνώμη μου είναι καλό για την Ελλάδα το γεγονός ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Ελπίζω ότι το πρόβλημα της Κύπρου θα βρει μία ειρηνική λύση, ώστε η Ελλάδα να μην είναι υποχρεωμένη να δαπανά μεγάλα ποσά για την άμυνά της. Προς την κατεύθυνση αυτή έχω καταγράψει και διανείμει σ’ όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη σχέδιο για ειρηνική επίλυση του Κυπριακού.

- Ποια η προσφορά της αρχαιοελληνικής σκέψης και του πολιτισμού;

- Ο Ελληνικός πολιτισμός έχει συνεισφέρει με μοναδικό τρόπο στην προαγωγή της φιλοσοφίας, των πολιτικών συστημάτων, της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας. Έθεσε τις βάσεις για την δραματική τέχνη και την μουσική των δυτικών. Χωρίς τον Ελληνικό πολιτισμό δεν θα γνωρίζαμε τον πολιτισμό, όπως υπάρχει σήμερα.

ΠΗΓΗ :
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ¨ ΔΑΥΛΟΣ ¨ τεύχος 214 (Οκτώβριος 1999) σελ.13483- 13489, συνέντευξη της Νάνσυ Μπίσκα truth.freeforums.org μέσω hellasforever.net

Ο ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΑΒΑΡΙΣ, Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ.

Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΝΑΧΩΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ, ΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΜΙΑ ΣΥΣΚΕΥΗ ΙΠΤΑΜΕΝΟΥ ΤΡΙΠΟΔΟΣ.

(ΑΤΤΙΚΗ ΥΔΡΙΑ, ΒΑΤΙΚΑΝΟ, MUSEO GREGORIANO ETRUSCO)

Ο ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ

Οι Υπερβόρειοι ήταν ένας λαός στον άγνωστο μυστηριώδη Βορρά. Ήταν λαός φιλοδίκαιος, φιλόξενος και ειρηνικός. Ζούσε μέσα σε δάση και τρεφόταν όχι με κρέας, αλλά με τους καρπούς των δέντρων. Η μυθολογία αναφέρει επίσης ότι ο λαός αυτός «δεν ήξερε από αρρώστιες, ούτε από γηρατειά».

Κοντά τους ζούσαν οι άγριοι και επιθετικοί Αριμασποί και Ισσηδόνες, οι οποίοι όμως τους σέβονταν. Έτσι οι Υπερβόρειοι ζούσαν μια ζωή μακριά από πολεμικές συγκρούσεις.

ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ;

Σύμφωνα με το όνομα αυτού του λαού Υπέρ – Βόρειοι είναι οι κατοικούντες πάνω από το Βορρά.

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία οι Υπερβόρειοι κατοικούσαν στο τέλος του κόσμου, κάτω από έναν ουρανό αδιάκοπα γελαστό και φωτεινό. Η χώρα τους βρισκόταν σε μια περιοχή όπου δε φυσούσε ο βοριάς (“πνοαίς όπισθεν Βορέα ψυχρού”). Αναφέρεται επίσης ότι από το νησί-χώρα τους (πρωτεύουσα του οποίου λέγεται πως ήταν η ξακουστή Θούλη-σύμφωνα με μυστικιστικά γερμανικά κείμενα) το φεγγάρι φαινόταν να βρίσκεται πολύ κοντά στη Γη.

Kανένας θνητός δεν μπορούσε να βρει εύκολα το δρόμο για τη χώρα των Υπερβορείων.

Ποιητής Πίνδαρος: «Την θαυμαστήν οδόν την άγουσαν εις τας πανηγύρεις των Υπερβορείων ούτε πεζός, ούτε δια πλοίων ερχόμενος θα δυνηθείς να εύρεις».

Μόνο για ελάχιστους ήρωες αναφέρεται πως κατάφεραν να φτάσουν εκεί και πάντα τα κατάφερναν με τη βοήθεια κάποιας θεότητας.

Ο Περσέας (καθοδηγούμενος από την Αθηνά) πέρασε από εκεί όταν πήγαινε να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας.

Ο Ηρακλής (με τη βοήθεια της Αρτέμιδος) τον καιρό που κυνηγούσε την ελαφίνα της Κερύνειας, έφθασε στην χώρα των Υπερβορείων και ζήτησε από τους Υπερβόρειους την άδεια να μεταφέρει φύτρα από Ελαιόδεντρα στην Ολυμπία για να στεφανώνουν με αυτά τους νικητές των αγώνων (καθώς μέχρι τότε η ελιά ήταν άγνωστη στους Έλληνες ! )

Την αρχαία Ωρείθυια την έκλεψε ο Βορέας, κρύβοντας την «στα έσχατα της γης, εκεί που ανοίγουν οι ουρανοί στου Φοίβου το περιβόλι» (δηλαδή στην χώρα των Υπερβορείων).
Αναφέρεται ότι, σύμφωνα με την παράδοση, ο πρώτος Φαραώ της Αιγύπτου. ο Μήνης - 3.000 π.Χ., ήταν κάτοικος της χώρας των Υπερβορείων, κάτι που μας κάνει να υποθέσουμε πως ο πολιτισμός των Υπερβορείων ήταν παλαιότερος του αιγυπτιακού.

O A-BAΡΙΣ

Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ

Ο Φοίβος ( ο θεός Απόλλων), συνδεόταν άρρηκτα με τους Υπερβορείους. Λέγεται πως όταν γεννήθηκε, ο Δίας (αφού τον στεφάνωσε με χρυσή ταινία), τον ανέβασε σε άρμα που τον έσερναν κύκνοι και τον έστειλε να παρέχει χρησμούς στους Δελφούς. Ο Απόλλωνας όμως διέταξε τους κύκνους να πετάξουν στους Υπερβορείους. Ύστερα από ένα χρόνο ο Απόλλωνας αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να ακούσει την εντολή του πατέρα του και έτσι μετέβη στους Δελφούς. Από τότε κάθε φορά που ο θεός του φωτός έλειπε από τους Δελφούς και δε βρισκόταν στον Όλυμπο, όλοι γνώριζαν ότι θα είχε μεταβεί στη χώρα των Υπερβορείων (συγκεκριμένα αυτό γινόταν τους 3 μήνες του χειμώνα ).
Λέγεται επίσης ότι ο Απόλλων βρήκε καταφύγιο στη χώρα των Υπερβορείων αφού σκότωσε τους Κύκλωπες και έψαχνε καταφύγιο να ξεφύγει από την οργή του πατέρα του.
Τέλος σύμφωνα με τη μαρτυρία μιας γυναίκας ονόματι Βοιώ, το μαντείο των Δελφών το είχαν ιδρύσει Υπερβόρειοι (πολλά στοιχεία δείχνουν τη στενότατη σχέση –ίσως και κοινή καταγωγή - Ελλήνων και Υπερβορείων) μέσα σε άλλους ο Παγασός, ο Αγυιέας και ο Ωλύνας (πρώτος προφήτης του Απόλλωνα).

Ο ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΑΒΑΡΙΣ

Ο πρώτος «αιθεροβάμων» θνητός που αναφέρει η αρχαία Ελληνική παράδοση είναι ο ιερέας του υπερβόρειου Απόλλωνα Άβαρις, ο οποίος συνήθιζε να ταξιδεύει πάνω σε ένα ιπτάμενο βέλος.

Το ίδιο το όνομά του άλλωστε προσδιορίζει αυτή του την ικανότητά: από το στερητικό α+βάρος, με άλλα λόγια ο αβαρής!

Ο Άβαρις ήταν, κατά την αρχαία ελληνική παράδοση, μάγος, θεραπευτής και ιερέας του Απόλλωνα στον οποίο έχουν αποδοθεί διάφορα κατορθώματα.

Ηρόδοτος, Ιστορία, 4.36.2: "Τὸν γὰρ περὶ Ἀβάριος λόγον• τοῦ λεγομένου εἶναι Ὑπερβορέου οὐ λέγω, λέγοντα ὡς τὸν ὀϊστὸν περιέφερε κατὰ πᾶσαν γῆν οὐδὲν σιτεόμενος".

Πατρίδα του θεωρούνταν η χώρα των Υπερβορείων. Λεγόταν ότι διέθετε το χάρισμα της προφητείας και πως εξαιτίας αυτού αλλά και για το σκυθικό του ντύσιμο, την απλότητα και την τιμιότητά του, είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση στους Έλληνες, οι οποίοι τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση.

Σύμφωνα με τον φιλόσοφο Ιάμβλιχο στην Υπερβορεία ο Απόλλωνας του έδωσε ένα χρυσό βέλος, πάνω στο οποίο αυτός ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της γης, χωρίς να τρέφεται.

Ιάμβλιχος, Περί του Πυθαγορικού βίου, 28.136.4: "δῆλα δ' αὐτῶν τὰ ποιήματα ὑπάρχει, ἄλλως τε καὶ ἀλεξανέμας μὲν ὂν τὸ ἐπώνυμον Ἐμπεδοκλέους, καθαρτὴς δὲ τὸ Ἐπιμενίδου, αἰθροβάτης δὲ τὸ Ἀβάριδος, ὅτι ἄρα ὀιστῷ τοῦ ἐν Ὑπερβορέοις Ἀπόλλωνος δωρηθέντι αὐτῷ ἐποχούμενος ποταμούς τε καὶ πελάγη καὶ τὰ ἄβατα διέβαινεν, ἀεροβατῶν τρόπον τινά, ὅπερ ὑπενόησαν καὶ Πυθαγόραν τινὲς πεπονθέναι τότε, ἡνίκα καὶ ἐν Μεταποντίῳ καὶ ἐν Ταυρομενίῳ τοῖς ἑκατέρωθι ἑταίροις ὡμίλησε τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ".

Μία παράδοση λέει πως οικοδόμησε στην Σπάρτη τον ναό της Σωτείρας Κόρης (Περσεφόνης)

Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, 3.13.2.8: "Λακεδαιμονίοις δὲ ἀπαντικρὺ τῆς Ὀλυμπίας Ἀφροδίτης ἐστὶ ναὸς Κόρης Σωτείρας• ποιῆσαι δὲ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα λέγουσιν, οἱ δὲ Ἄβαριν ἀφικόμενον ἐξ Ὑπερβορέων".

Ο Α-ΒΑΡΙΣ

Ο Άβαρις ( α+βάρος=αβαρής!) επισκέφτηκε την Ελλάδα στα χρόνια του Πυθαγόρα και ήταν και δάσκαλός του (σε ποια γλώσσα άραγε μιλούσαν;..).

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

«Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα; Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Απόδειξις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα». .

«Ο Άβαρις χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα.».

«Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό... διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας...».

Ο Άβαρις ήταν ένας μυθικός θαυματουργός γιατρός και μάντης του Απόλλωνα, ο οποίος (θεός) γεννήθηκε στην Δήλο. Ο θεός τον είχε διδάξει την τέχνη της μαντικής. Η πιο παλιά παράδοση θέλει τον Άβαρι να ταξιδεύει στον αέρα καβάλα σε μια θεϊκή σαΐτα που του είχε δώσει ο θεός. Όταν ο Άβαρις έφτανε στην Ελλάδα ανανέωσε τη φιλία και τη συγγένεια του με τους Δήλιους Έλληνες.

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ κ. Βούλας Λαμπροπούλου, Καθηγήτριας Πανεπιστημίου Αθηνών

Άβαρις ο Υπερβόρειος

« Στο ημικύκλιο από τον ποταμό Δον μέχρι τις εκβολές του Δούναβη δεκάδες φυλές Σκυθών είχαν αναπτύξει σχέσεις με τους Έλληνες από τα πολύ πρώιμα χρόνια, ήδη πριν από τους αποικισμούς. Από τη Μυκηναϊκή Εποχή και την πρώιμη εποχή του σιδήρου μέχρι τους πρωτογεωμετρικούς χρόνους, δηλαδή από το 1400 μέχρι το 700 π.Χ. συμπεραίνουμε ότι οι επισκέψεις των Ελλήνων πρέπει να ήταν συχνές σ’ αυτούς τους τόπους, παρόλον ότι οι περισσότερες πηγές μας προέρχονται από τη μυθολογία.

Όμως, παρόλη τη γοητεία, που άσκησε στους Σκύθες ο ελληνικός πολιτισμός και παρά την αθρόα εισαγωγή αναρίθμητων προϊόντων ελληνικής κεραμοπλαστικής και μεταλλοτεχνίας, παρά τις πυκνές εμπορικές σχέσεις και τις συνεχείς επαφές με τους Έλληνες των αποικιακών κέντρων στο βορρά της Μαύρης Θάλασσας, και ακόμα παρά τη δημιουργία ελληνοσκυθικού πληθυσμού, που μιλούσε μια μικτή ελληνοσκυθική γλώσσα ήδη πριν από το 450 π.Χ. (όταν επισκέφθηκε ο Ηρόδοτος τη Σκυθία), ο πολιτισμός των Σκυθών δεν πέρασε στο στάδιο της καταγραφής της γλώσσας.

Το έθνος, που κατείχε τις σημαντικότερες πηγές χρυσού στο βόρειο τμήμα της οικουμένης, διατήρησε τον ακμαίο και δυναμικό χαρακτήρα του νομάδα ιππέα και παρέμεινε αυστηρά προσηλωμένο στις παραδόσεις του. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός ότι σ’ ολόκληρη την περιοχή οι βασιλείς, οι άρχοντες και η άρχουσα τάξη των βαρβάρων λαών χρησιμοποίησαν την ελληνική γλώσσα και γραφή σε κάθε περίπτωση που έπρεπε να γράψουν κάτι.

Η ελληνική γλώσσα - φορέας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, των πολιτικών και θρησκευτικών θεσμών, της ελληνικής σκέψης και της φιλοσοφίας, αλλά και η διεθνής γλώσσα του εμπορίου και της διπλωματίας – χρησίμευε ως ο σπουδαιότερος δεσμός μεταξύ των κατοίκων των βορείων χωρών, αλλά και ως κίνητρο για να τους ελκύσουν να επισκεφθούν την κυρίως Ελλάδα και τη Μεγάλη Ελλάδα.

Ο Ηρόδοτος (Δ, 34) μας διηγείται για τις προσφορές, που έστελναν οι υπερβόρειοι λαοί στη Δήλο για τα ταξίδια τους, για τη χώρα τους και τη θρησκεία τους. Οι Δήλιοι διηγούνται ότι οι υπερβόρειοι έστελναν τις προσφορές τυλιγμένες μέσα σε καλάμι από σιτάρι και ότι για πρώτη φορά έστειλαν δύο κόρες, την Υπερόχη και τη Λαοδίκη, να μεταφέρουν τις προσφορές αυτές. Όταν πέθαναν οι δύο αυτές κόρες, τις έθαψαν μέσα στο ιερό της Αρτέμιδος στη Δήλο κι εκεί εναποθέτουν οι κόρες και οι «παίδες» τα μαλλιά τους, που κόβουν όταν παντρεύονται. Επίσης οι Δήλιοι διηγούνται ότι και άλλες δύο κόρες νωρίτερα, η Άργη και η Ώπις, ήλθαν για να φέρουν τον φόρο που είχαν τάξει στη θεά Ειλειθυια για τον καλό τοκετό της Λητούς. Μάλιστα (Δ, 35) λέγεται ότι οι γυναίκες της Δήλου επικαλούνται τα ονόματα των δύο αυτών παρθένων σε έναν ύμνο, που συνέθεσε προς τιμή τους ο εκ Λυκίας ελθών Ωλήν.

Ο Ωλήν συνέθεσε κι άλλους παλαιούς ύμνους, που ψάλλονται στη Δήλο. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τον Άβαριν, που ήλθε οχούμενος επάνω σ’ ένα βέλος. Υπερβόρειοι, έτσι καλούνται από τους αρχαίους Έλληνες από τα χρόνια του Ησιόδου και του Πινδάρου οι κάτοικοι του απώτατου βορρά, περί των οποίων κυκλοφορούσαν πολλοί παράδοξοι θρύλοι, που είχαν ίσως αφορμή τη σκοτεινή, ομιχλώδη και άγνωστη περιοχή που κατοικούσαν.

Θεωρούνταν δικαιότατοι, λεγόταν δε ότι δεν έτρωγαν κρέας και ζούσαν χίλια χρόνια, και ότι ήταν σε διαρκή πόλεμο προς τους γρύπες, φανταστικά ζώα, που απειλούσαν ν’ αρπάξουν τον χρυσό της χώρας τους. Κατά τον Στράβωνα (C 507) υπερβορείους καλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τους λαούς που κατοικούσαν προς βορράν του Ευξείνου Πόντου και του Ίστρου (Δούναβη). Υπήρξε το αντικείμενο πολλών παράδοξων διηγήσεων. Ο Άβαρις θρυλείται ότι ήταν ένας από τους υπερβορείους ιερείς του Απόλλωνος, ο οποίος τον προέτρεψε να επισκεφθεί την Ελλάδα. Κατά τους νεοπλατωνικούς, και ιδιαίτερα στο έργο «Περί του Πυθαγορείου βίου», ο Ιάμβλιχος τον αποκαλεί Σκύθη, που ήλθε από τους υπερβορείους όντας άπειρος της ελληνικής παιδείας, αμύητος και προχωρημένος στην ηλικία.

Πλησίασε, λοιπόν, τον Πυθαγόρα, για να μάθει την ελληνική φιλοσοφία. Ο Πυθαγόρας τότε, για να τον μυήσει στα ποικίλα πυθαγόρεια θεωρήματα, δεν εφάρμοσε την παιδαγωγική μέθοδο αλλά την πενταετή σιωπή και τις άλλες δοκιμασίες, αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα του δίδαξε τα βιβλία «Περί Φύσεως» και «Περί Θεών».

Ο Άβαρις – συνεχίζει το κείμενο, τονίζοντας κι επαναλαμβάνοντας την υπερβόρεια καταγωγή του – ήταν γέρος και πολύ σοφός. Είχε έλθει στην Ελλάδα κι εκείνη την εποχή επέστρεφε στην πατρίδα του. Περιπλανήθηκε όμως και ο δρόμος τον έφερε στην Ιταλία, που είδε τον Πυθαγόρα και διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος άνθρωπος όμοιος με αυτόν. Χάρισε δε στον Πυθαγόρα ένα οιστό (βέλος), το οποίο είχε ο Άβαρις και το κρατούσε από την ώρα που έφυγε από τη χώρα του.

Ο Άβαρις είχε χρησιμοποιήσει αυτό το βέλος γιατί, ιππεύοντας αυτό, μπορούσε να περάσει όλες τις δυσκολίες, που θα συναντούσε κατά τη μεγάλη του περιπλάνηση. Πάνω σ’ αυτό λοιπόν μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα, δηλαδή ποταμούς, λίμνες, βάλτους, όρη. Ο Πυθαγόρας, λέει ο Ιάμβλιχος (Πυθ. Β 91), δέχθηκε το βέλος ως κάτι το φυσικό, σαν να το περίμενε, χωρίς καθόλου να παραξενευτεί ούτε να τον ρωτήσει για ποιο λόγο του το έδωσε, αλλά πήρε παράμερα τον Άβαρι και του έδειξε το μηρό του, που ήταν χρυσός, δίνοντάς του δείγμα ότι δεν έκανε λάθος.

Στη συνέχεια απαρίθμησε ο Πυθαγόρας στον Άβαρι ένα ένα όλα όσα βρίσκονται μέσα στο ιερό του Υπερβορείου Απόλλωνος, κι αυτός τον διαβεβαίωσε ότι όλα ήταν ακριβώς έτσι. Επίσης τον παρακάλεσε να μείνει στην Ιταλία και να διδάσκει όσους συναντούσε.

Έτσι λοιπόν έμεινε κοντά στον Πυθαγόρα, που του δίδαξε με συντομία φυσιολογία και, αντί της οιωνοσκοπίας με τις θυσίες, του παρέδωσε την πρόγνωση διά των αριθμών, επειδή πίστευε ότι αυτή είναι η περισσότερο καθαρή. Και άλλες ασκήσεις του πνεύματος, τις πλέον πρέπουσες, παρέδωσε στον Άβαρι.

Εκτός της πυθαγόρειας φιλοσοφίας ο Άβαρις μυήθηκε και στην ορφική φιλοσοφία. Ο Ορφέας, γιος της Καλλιόπης, που η μητέρα του τον είχε μυήσει στο Πάγγαιον όρος της Μακεδονίας, δίδαξε και τον Πυθαγόρα και του έμαθε ότι ο αριθμός είναι η ορισμένη ουσία των θεών και ότι διαμέσου των αριθμών γίνεται πρόγνωση θαυμαστή των μελλόντων να συμβούν.

Με τη σειρά του ο Πυθαγόρας όλα αυτά τα δίδαξε στον Άβαρι και του έμαθε ότι, αντί να μαντεύει με αίμα και σφαγή, η ασφαλέστερη γνώση είναι μέσω των αριθμών, «του δίδαξε μια τέλεια γνώση όλης της αλήθειας, που είχε συναχθεί μέσω της αριθμητικής επιστήμης» (Πυθ. Β 146).

Τον Άβαρι, κατά τον θρύλο, ποτέ δεν τον είδαν ούτε να πίνει ούτε να τρώει τίποτα.

Κάποτε ο Φάλαρις, ο πιο σκληρός από τους τυράννους των πόλεων της Μεγάλης Ελλάδας, συνέλαβε αιχμάλωτο τον Άβαρι και τον Πυθαγόρα, γιατί τους είδε να συνομιλούν και γιατί ο Άβαρις, αντί να θαυμάζει τον τύραννο, θαύμαζε τον Πυθαγόρα, και του έκανε πολλές ερωτήσεις, προπάντων ιερής φύσης, όπως για παράδειγμα ποιά είναι η πρόνοια των θεών για τους ανθρώπους, τί σχέση έχουν τα αγάλματα και αν πρέπει να λατρεύονται, τί είναι τα ουράνια σώματα και αυτά που περιστρέφονται γύρω από τη γη, και πολλά άλλα.

Ο Πυθαγόρας συνέχιζε να διδάσκει τον Άβαρι ότι όλα τα πράγματα εξαρτιούνται και κυβερνιούνται από τη δύναμη του θεού, και ότι η δύναμη της ψυχής εξουσιάζει την ελευθερία της θέλησης. Συνέχισε δε να συζητάει διεξοδικά για την τέλεια ενέργεια του λογικού και του νου, για την παρρησία του λόγου, την τυραννία, την τύχη, την αδικία, την ανθρώπινη πλεονεξία, και κατέληξε ότι όλα τα εγκόσμια είναι χωρίς καμιά αξία. Μετά του έδωσε μια θεία συμβουλή για τον άριστο βίο κι έκανε σύγκριση με τον διεφθαρμένο βίο, του φανέρωσε ότι οι ασθένειες και οι άλλες βαριές συμφορές του σώματος είναι καρποί της ακολασίας. Του αποκάλυψε τη διάκριση μεταξύ εκείνων που προέρχονται από το πεπρωμένο και την ειμαρμένη και εκείνων που γίνονται από το νου.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, ο Άβαρις μυήθηκε στην πυθαγόρεια φιλοσοφία κι έμαθε τα κυριότερα δόγματά της, και πρέπει να ήταν ένας από τους σπουδαιότερους πυθαγόρειους. Οι θρύλοι και οι πηγές δεν λένε αν ξαναγύρισε στη χώρα, απ’ όπου κατέβηκε, για να αναμεταδώσει τη φιλοσοφία που διδάχθηκε. Το πιθανότερο θα ήταν να ξαναγύρισε και να μετέδωσε σ’ αυτούς την πυθαγόρεια φιλοσοφία, και ιδιαίτερα το δόγμα περί αθανασίας της ψυχής, για το οποίο οι Σκύθες ήταν γνωστοί στην αρχαιότητα (Πυθ. Β 173).»

Η ΠΟΛΗ ΑΒΑΡΙΣ ΣΤΟΝ ΝΕΙΛΟ

Η ΠΟΛΗ ΑΒΑΡΙΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Η Άβαρις, στα αρχαία αιγυπτικά ḥw.t wr.t ( Hut-waret), στα αρχαία ελληνικά : Αὔαρις. Ήταν πόλη της Αιγύπτου πρωτεύουσα της χώρας κατά τη βασιλεία των Υκσώς. Βρίσκεται, ο αρχαιολογικός χώρος σήμερα ονομάζεται Τελ ελ Ντάμπ΄α, στη βορειοανατολική περιοχή του Δέλτα του Νείλου, στη συμβολή της 8ης, 14ης, 19ης και 20ης νομής της αρχαίας Αιγύπτου. Ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο και διοικητική πρωτεύουσα των Υκσώς. Το όνομα της στην αιγυπτιακή γλώσσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. πιθανότατα προφέρεται * Ḥaʔat Wūrat (μτφ : μεγάλο σπίτι) και δηλώνει την πρωτεύουσα της διοικητικής διαίρεσης της γης που κατείχαν οι Υκξώς. Εναλλακτικά, ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας αναφέρεται στο όνομα αυτής της πόλης ως Αθυρία.

Έχουν βρεθεί ίχνη σύνδεσης της Άβαρις με τον μινωικό πολιτισμό, όπως ίδιες τοιχογραφίες, η Γαλλίδα αρχαιολόγος Υβές Ντουχούξ πρότεινε την ύπαρξη μιας μινωικής αποικίας σε ένα νησί στο δέλτα του Νείλου.

ΤΜΗΜΑ ΜΙΝΩΪΚΗΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑΣ

Taureador (ταυροκαθάψια): σπάραγμα νωπογραφίας από την Αύαρι, 16ος αιώνας π.Χ. (!)

Η Αύαρις ή Άβαρις (Avaris, η σύγχρονη Tell el-Dab’a), πρωτεύουσα της Αιγύπτου υπό τον ζυγό των Χαναναίων Υξώς, βρισκόταν στο Δέλτα τού Νείλου στα βορειοανατολικά. Η θέση της στην καρδιά των εμπορίων τής Αιγύπτου την είχε καταστήσει σπουδαίο διοικητικό και εμπορικό κέντρο. Οι ανασκαφές εκεί αποκάλυψαν ένα πολυσύχναστο λιμάνι ανεφοδιασμού 300 και πλέον πλοίων στη διάρκεια μιας εμπορικής σεζόν. Τα τεχνουργήματα σε τμήμα των ανακτόρων, ενδεχομένως ναό, περιλαμβάνουν προϊόντα από όλες τις περιοχές τού Αιγαίου. Το πιο εντυπωσιακό είναι πως υπήρχαν μέχρι και μινωικού τύπου τοιχογραφίες, παρόμοιες με εκείνες που βρέθηκαν στην Κρήτη, στο ανάκτορο της Κνωσού. Πιθανολογείται πως ήταν στενές οι επαφές με τους τότε ηγεμόνες τής Αιγύπτου, όποιοι και αν ήταν αυτοί, και το μεγάλο οικοδόμημα με τις νωπογραφίες έδινε τη δυνατότητα στους Μινωίτες να έχουν θρησκευτική ζωή με τις τελετές τους στην Αίγυπτο. Κατά τον Γάλλο αρχαιολόγο Yves Duhoux, θα πρέπει να υπήρχε και μινωική αποικία σε κάποιο νησί στο δέλτα τού Νείλου.

Το 1885 ο ελβετικός Εντουάρ Ναβίλ ξεκίνησε τις πρώτες ανασκαφές στην περιοχή γύρω από Τελ ελ Ντάμπα. Μεταξύ 1941 και 1942 ο Labib Habachi ένας Αιγύπτιος αιγυπτιολόγος για πρώτη φορά έριξε την ιδέα ότι η περιοχή θα μπορούσε να ταυτιστεί με την Άβαρις. Μεταξύ 1966 και 1969, και από το 1975, η περιοχή έχει ανασκαφεί από το Αυστριακό αρχαιολογικό ινστιτούτο. Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία απεικόνισης ραντάρ, οι επιστήμονες μπόρεσαν το 2010 να δουν το περίγραμμα της πόλης, συμπεριλαμβανομένων των δρόμων, σπίτια, ένα λιμάνι και ένα πλευρικό βραχίονα του ποταμού Νείλου να περνά μέσα από την πόλη.

Η τοποθεσία που καλύπτει μια έκταση περίπου 2 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι σε ερείπια σήμερα, αλλά οι ανασκαφές έχουν δείξει ότι, σε ένα σημείο, ήταν μια καλά αναπτυγμένο κέντρο εμπορίου με ένα πολυσύχναστο λιμάνι με πάνω από 300 πλοία να ελλιμενίζονται κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εμπορίας. Τα αντικείμενα που ανασκάφτηκαν σε ένα ναό που χτίστηκε κατά την περίοδο Υκσώς βρέθηκαν αγαθά που παράγονται σε όλο το Αιγαίο. Ο ναός έχει ακόμη μινωικά χαρακτηριστικά όπως τοιχογραφίες που είναι παρόμοιες με εκείνες που βρέθηκαν στην Κρήτη στο παλάτι της Κνωσού. Ένα μεγάλος πλίνθινος τάφος έχει επίσης ανασκαφεί στα δυτικά του ναού, όπου κτερίσματα, όπως χάλκινα σπαθιά, έχουν βρεθεί.

Χάρτης της Κάτω Αιγύπτου

Προς το τέλος της δέκατης έβδομης δυναστείας ο Καμόσης ο τελευταίος βασιλιάς της δέκατης έβδομης δυναστείας , πολιόρκησε την Άβαρις, αλλά δεν θα μπόρεσε να την αποσπάσει τους Υκσώς, οι οποίοι τελικά εκδιώχθηκαν περίπου 18 χρόνια αργότερα (γ. 1550 π.Χ.) από τον Άμωση Α΄, ο ιδρυτής της Δέκατης όγδοης δυναστείας. Η δεκάτη ογδόη δυναστεία μετέφερε τη πρωτεύουσα στην Θήβα και η Άβαρις σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε, η πρώην ακρόπολη της έγινε θέση εγκαταστάσεων αποθήκευσης, συμπεριλαμβανομένων των πολυάριθμων σιλό και, στη συνέχεια δημιουργήθηκε εδώ ένα στρατόπεδο. Αργότερα η Άβαρις απορροφήθηκε στη νέα πόλη της Πι Ραμεσέ.-

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Υρτακίνιος ο Κρης

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΛΕΓΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΣΑΝ ΣΕ ΛΗΘΗ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΝΟΟΣ

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Το ποίημα 120 ετών για την Ελλάδα του Γιώργου Σουρή που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ «ΗΛΙΟΥ» | «ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ» (pdf)

Κατεβάστε το στον ακόλουθο σύνδεσμο:

«Το Αρχαίον Ελληνκόν Πνεύμα» | Σελίδες 706, Μέγεθος .pdf αρχείου 208 MB

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Επίκουρος: O θάνατος για μας είναι ένα τίποτα

Ο Ψυχογονικός κύβος του Πυθαγόρα

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Ο Αιακός και οι Μυρμιδόνες!

Οι Σουμέριοι ήταν πανάρχαιοι Κρήτες

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Μιλούσαν ελληνικά οι αρχαίοι Πολυνήσιοι; Δείτε 1100 Αρχαίες Ελληνικές Λέξεις στις Γλώσσες των Νησιών του Ειρηνικού

Ο ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΑΒΑΡΙΣ, Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ.

Translate

Ετικέτες